Το έργο που είδα, το έχω ξαναδεί... και είναι ακατάλληλο δια ενήλικους και ανηλίκους ελεύθερους πολίτες

της ΜΑΡΘΑΣ ΚΑΒΟΥΛΑΚΟΥ




Ναι, αυτή τη φορά ήταν εξαιρετικά βίαιοι. Έγινε αδικαιολόγητα υπερβολική χρήση δακρυγόνων και χημικών. Έγινε σφοδρός πετροπόλεμος μεταξύ των θωρακισμένων ένστολων με τους γυμνούς από τη μέση και πάνω νέων διαδηλωτών, αλλά και ανθρώπων ηλικιωμένων, που απλώς βρέθηκαν τυχαία ως κάτοικοι ή ως εργαζόμενοι, στο βάρβαρο γιουρούσι τους . Όμως... λυπάμαι που το παραδέχομαι, αλλά δε μου κάνει εντύπωση. Πάντα αποκρουστικά βίαιοι, σκληροί και απαξιωτικοί στην πλειοψηφία τους ήταν ως προς τον χαμερπή (γι΄αυτούς) απλό πολίτη.... επαναλαμβάνω.... όχι στον σύνολό τους, αλλά στην πλειοψηφία τους.

Και αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει όποιος λάμβανε μέρος σε πορείες και διαδηλώσεις τη δεκαετία του 90 π.χ., που όταν αγρίευαν τα πράγματα, ο λαός δεν ήταν παρά ασήμαντα σκύβαλα στα μάτια τους, που επάνω τους δοκίμαζαν όλες τις μεθόδους καταστολής.... όποιος έτυχε να γίνει αντικείμενο εξακρίβωσης στοιχείων πριν 25 χρόνια π.χ. στην πλατεία της γειτονιάς του, απλώς και μόνο λόγω εμφάνισης ή επειδή φορούσε ρούχα που δεν είχαν τσάκιση, επομένως θα υπόκειτο μιά συμπεριφορά άθλια ειρωνική και άτεγκτη, μέχρι να ξεμπλέξει από τα γρανάζια της ΕΛΑΣ.... όποιος βρέθηκε να κοιμάται, παιδί σχεδόν ακόμα, σε μιά παραλία με μόνο οπλισμό ένα sleeping-bag και να ξυπνάει από κλωτσιές μιάς διμοιρίας, που αποφάσισε ότι είναι έκνομο αντικείμενο που του αξίζει η βία και η παραπομπή, επειδή καταπάτησε το νόμο περί ελεύθερου camping.... όποιος έτυχε να θεωρηθεί ύποπτος για ληστεία ενός φούρνου δίπλα από το σπίτι του και να χαίρει, έως ότου αποδειχθεί η αθωότητά του, την άκαμπτη και βάρβαρη συμπεριφορά των οργάνων της τάξης, λες και επρόκειτο για κάποιον εγκληματία ολκής..... όποιο θηλυκό έτυχε στο δρόμο ν΄απευθυνθεί σ΄αυτούς, προκειμένου να προφυλάξει τον εαυτό της από κάποιον άγνωστο επιδειξία που επίμονα την ακολουθούσε μέσα στη νύχτα, εισπράτοντας τη χλεύη τους και τη γλοιώδη ερωτοτροπία τους...

Και σταματάω εδώ, θίγοντας μερικά μονάχα επιεική γεγονότα που βάναυσα κακοποιούν σωματικά και ψυχικά την ανθρώπινη ύπαρξη, υποβιβάζοντας τον πολίτη στην τελευταία κατηγορία, στην οποία θα μπορούσε ποτέ να ξεπέσει, να εξαθλιωθεί και να κινδυνεύσει.

Η ελευθερία μας, τα δικαιώματά μας, η αξιοπρέπειά μας σμπαραλιάζονται κάτω από ένα γκλοπ, μπροστά από έναν ψεκασμό χημικών ή ενός σιδερικού και... αλοίμονο... μπροστά ακόμα και από ένα παγωμένο, στεγνό βλέμμα πίσω από το τζάμι ενός κράνους, που προσπαθεί να σου επιβάλλει μιά άδικη, προσβλητική και αντιδημοκρατική ακάθεκτη άσκηση εξουσίας.

Ερωτοτροπώντας με την ακύρωση της ίδιας μας της ανθρώπινης οντότητας και τον αφανισμό της υπόστασής μας... εν ζωή.